در محضر کریم ...

نمی دونم چرا همه اش حس می کنم این حس رو با کسی در میون گذاشتن، کار غلطیه! عیب نداره، چند روزیه که حال صورت خوب نیست. امروز چند آیه حال معنی رو خوش کرد. آیه های سوره مریم هستند. بحث "نذری" که دختر عمران می کنه و خدا که نذرش رو می پذیره و ...

بارها نذر کردم و بعدش هم عمل نکردم. چند بار هم عمل کردم.  نمی دونم، حس خاصی ندارم نسبت بهش. یه چیز دیگه ای هست اما که عالیه! آسان تر هم هست اتفاقا. امتحان کن که خوب جواب می ده. حالت رو خوش می کنه، هر جا باشی و هر جور. بیا یک لحظه با ما باش :)

با محبوبت "قرار نهانی" بگذار. یه چیزی که فقط خودتون دوتا بدونین. چه می دونم یه لیوان رو وقف یه خیریه کن اما "فقط" خودتون بدونین و نه هیچ کس دیگه. ببین چه حالی بهت می ده. راه آسمان رو می گشایی به سمت خود خودت. 

پ.ن 1: یک رفیقم بود که خیلی تو فضاهای عاشقانه بود. یه بار بهم گفت: فلانی! اگه واقعا عاشق یکی شدی نذار هیچ کی غیر خودتون دو تا بفهمه. این پیشنهاد من هم تمرین عشق بازی هست.

 پ.ن2: یا عدتی عند شدتی... توشه ام هنگام سختیها.

باز بوی یوسفم دامن گرفت...